الان فقط میخوام برم یه جا که هیچ کس رو نشناسم ، برم نیویورک ، میخوام هرویینی باشم.دوست دارم 10 دقیقه طول بکشه تا زیپم رو بالا بکشم ، میخوام صبح تا شب تو خیابونای نیویورک ول بگردم ، میخوام روحم پر بکشه برای یه صورت آشنا،یه کوچه ی آشنا،یه بوی آشنا ، میخوام دلم برای همه آدمهای روزمره ی زندگیم تنگ بشه
میخوام بیفتم زیر یه پل و به هر نامردی که رد بشه التماس کنم که یه پولی بهم بده برگردم تهران ، میخوام حال اون هرویینی هایی که هیچ کس حرفشون رو باور نمیکنه بفهمم