بدیش اینه که همشون وحشتناک وسوسه انگیزن ، بادی که تو صورت آدم میخوره و یه دفه ته دل آدم خالی میشه ، وقتی که از لبه پنجره پریدی ،صدای ناله ترنت رزنر که میگه آی ویل تیک مای پلیس این د گریت بیلو ،اون هم تو خواب و بیداری بعد از 20 تا فنوباربیتال و 20 تا دیگوکسین ، طوری که مطمئن باشی حتی اگه معدتو با وایتکس شستشو بدن اثری نکنه
لکه های قرمز رو دیوار ، تیکه های کوچیک سفید مغز ، سردی آهن رو شقیقه همشون عجیب آدمو وسوسه میکنن

از همه بدتر اینه که یه انتخاب داری ، یه انتخابی که از ده هزار نفر یه نفر دارن
آخرین انتخاب عمرت